جیبر با نام انگلیسی Gebeer Gazelle شباهت زیادی به آهو دارد ولی دارای تفاوت های ظاهری در جثه، رنگ و شاخ می باشد که تشخیص این دو را از یکدیگر ممکن می سازد. جبیر دارای موهای کوتاه ، به رنگ زرد تیره ی متمایل به قرمز می باشد که رنگ آن در قسمتهای شکمی و کفل ها سفیدرنگ است در صورتی که رنگ آهو روشن تر از جبیر و به رنگ زرد شنی می باشد. وزن جیبر در حدود ۲۵ کیلو گرم می باشد. در جبیر ، جنس نر و ماده هر دو دارای شاخ می باشند در صورتی که در آهو فقط جنس نر دارای شاخ می باشد، همچنین شاخ های جبیر برخلاف آهو قوس زیادی به خارج نداشته و موازی با یکدیگر هستند و انتهای آنها به سمت جلو متمایل و خمیده می باشد . ضمنا طول شاخ نیز در جبیر نر بطور متوسط ۱۰ سانتی متر کوچکتر از آهو است. زیستگاه جبیر در ایران شامل مناطق بیابانی و استپی می باشد که معمولا تپه ماهورهای کوتاه و بوته زارهای بلند را به دشتهای صاف ترجیح می دهد .پراکندگی آن در ایران در نیمه جنوبی کشور و حاشیه کویرهای ایران را شامل می شود .

فصل جفتگیری جبیر در زیستگاههای طبیعی ایران تا حدودی با یکدیگر متفاوت می باشد . بطوریکه در مناطق گرمسیر در اوایل پاییز و در مناطق سرد سیر در اواخر پاییز جفتگیری صورت می گیرد. با توجه به اینکه دوره بارداری جبیر حدود ۱۷۰ روز می باشد در صورت موفقیت آمیز بودن جفتگیری در اوایل شروع فصل جفتگیری ، زایمان از نیمه دوم فروردین به بعد اتفاق می افتد. سن بلوغ در جبیرهای ماده در زیستگاه طبیعی ۱۸ ماهگی و جنس نر ۵/۲ سالگی می باشد .

در صورت نزدیک شدن انسان اگر در حال تغذیه یا حرکت باشند بلافاصله در جای خود ایستاده و گردن را راست نموده و سر را بطرف بالا و گوشها را سیخ کرده بسمت منبع خطر می گیرند . پس از چند لحظه توقف و عدم تحرک دوری یا نزدیکی و یا بعبارتی میزان خطر را ارزیابی می نمایند اگر منبع خطر(انسان ) زیاد به آنها نزدیک نباشد به حرکت یا تغذیه خود ادامه می دهند در حالیکه دم خود را پیوسته به چپ و راست حرکت می دهند . در صورتیکه عامل تهدید کننده به آنها نزدیک شود جبیرها با یک حرکت ناگهانی از محل دور شده و با صدای فیش مانندی که از طریق بینی ایجاد می شود دیگران را نیز از خطر آگاه نموده و می گریزند. پس از فرار در فاصله حدود ۱۵۰تا ۲۰۰ متری ایستاده و مجددا منبع خطر را ارزیابی می کنند.