مشخصات :
۲۴ سانتی‌متر ؛ پر و بالش به‌طور کلی نخودی مایل به صورتی است با لکه سیاه کوچک بین قاعده منقار و چشم و یک لکه بزرگ سیاه در قسمت بالای سینه . دمش سیاه است و به زحمت می توان آن را وادار به پرواز کرد ، حتی هنگام احساس خطر نیز دویدن را ترجیح می دهد . زاغ بور می تواند به عنوان یکی از مهمترین مظاهر طبیعت ایران زمین بیش از پیش به جهانیان معرفی شود ومشتاقان بسیاری را به سوی کویرمرکزی ایران گسیل داده.
زیستگاه :
استپ‌های بیابانی وسیع ؛ بیابان‌های ماسه‌ای با گیاهان پراکنده و دشت‌های پوشیده از گیاه قیچ ( Zygophyllum ) . در میان بوته‌های کوتاه آشیانه می سازد .
پراکندگی :
زاغ بور پرنده‌ای‌‌ست که بومی نقاط خاصی‌ از ایران است و در منطقه مختص به خود از پراکندگی نسبتا خوبی برخوردار است.
زاغ بور از حشره‌ها و دانه‌های گیاهان بیابانی تغذیه می‌کند.
زاغ بور ماده در فصل بهار ۶ تخم سبز‌آبی کم‌رنگ در لانه‌ای در میان بوته‌های قیچ می‌گذارد. در طول مدت نگهداری از تخم‌ها، تنها زاغ بور ماده روی تخم می‌خوابد و زاغ نر برای او غذا می‌آورد. ۱۷ تا ۱۹ روز بعد، جوجه‌ها از تخم خارج می‌شوند. آن‌ها به سرعت رشد می‌کنند و دو هفته پس از خروج از تخم، به‌طور کامل از پر پوشیده می‌شوند و می‌توانند به جست‌و‌جوی غذا بروند.

منبع : اینترنت

عکس : سید جلال موسوی